Adem Büyük Hıncal Uluç´u mahkemeye verdi
Yeni Malatyaspor'un eski
Uluç Adem Büyük’e teşekkür(!) ederek mahkemeye verildiğini köşesinden duyurdu.
Teşekkürler Adem!
Adem Büyük'e teşekkür ederim, beni mahkemeye verdiği için..
Hayır, ironi falan değil..
O dava açmasa ben Levent Karakolu'na davet edilmeyecek, oraya gitmeyecek ve beni hayran bırakan o "Karakol güzelliği"ni görmeyecektim.
Futbolcuların oyunu durdurmak, futbolu öldürmek, hakemi kandırmak ve rakibi, yani meslektaşını oyundan attırmak için yaptıkları sahtekarlıklara hep kızarım ya..
Geçen sene, medyada da, başta benim spor sayfam bu sahtekarlarla mücadeleye başlasın diye bir "Dikkat çekme" hamlesi yaptım. Her maçta üçer, beşer, hatta onar bu sahte yere uçmalar, elini yere vurarak "Ambülans çağırın" anlamına can çekişme tiyatrosu oynayanlardan birini seçtim ve yazdım.
Adem'i "Haftanın Sahtekarı" ilan ederken de "Bu kadar yetenekli bir sporcusun, aktörlüğe gerek var mı" demiştim. Dava açmış, Malatya'da..
Hayret!. Savcı bu davayı kabul etmiş.. Yargıç da, daha gereği benden bazı şeyler öğrenmek istemiş. İstanbul'a yazmışlar.
Levent Karakolu'ndan davet geldi. Gittim..
En son, Sevgili Arif Komiserim ordayken gitmiştim o karakola.. Kırk yıllık arkadaşıma "Hoş geldin" demek ve kahvesini içmek için..
Bu defa hava bir başka..
Merkez'in amiri bir kadın..
Müge Komiser.. İki yardımcısı var.. Onlar da kadın..
Dünya sadesi bir makam odasında oturduk. Müge (Lökçü) Komiser ve yardımcısıyla..
Nasıl psikolojik bir değişiklik yapmış, "Kadın varlığı" karakola..
Ekranlarda izlediğimiz görüntülerin beynimize çaktığı, o dehşet saçan "Karakol" imajı, o "Karakola düşme" korkusunu, bıçak gibi bitirmiş, kadın eli, kadın yüzü..
Ne korkusu.. Böyle karakola can kurban.. Sebep yarat git.. Abartmıyorum öylesi..
İşimiz 3 dakika sürdü ama biz, 45 dakika sonra, istemeye istemeye kalktık.
"Müge Komiserim" dedim, ayrılırken "Kahveniz de nefisti, burada geçirdiğim zaman da..
Buraya ilk fırsatta tekrar geleceğim, bu defa davet etmenize de gerek kalmayacak." Çıkarken kapıda bir minik cam kutu var, onu gösterdi.
Hani bazı tutuklu ya da mahkumlar imza karşılığı serbest bırakılıyorlar ya..
İşte o imzalar için artık içeri girmek, memur ya da amir bulmak, defter çıkarttırıp imza atmak yok.. Geliyor, içeri bile girmeden kapıdaki camın üzerine parmağınızı basıyor, yani parmak izinizi bırakıyorsunuz. Gerisi elektronik.
Bağlı olduğu bilgisayar takip ediyor ve eğer günü atlarsanız derhal uyarıyor...
Bakmadan Geçme
